Waarom kunnen we niet gewoon verliefd blijven? We zien alleen de positieve dingen, kunnen de wereld aan, zijn constant goed gezind en blijven ten allen tijde hoopvol.

De verklaring is te vinden in de hormonale werking van het lichaam en de harde confrontatie met de realiteit.

Bij verliefdheid maakt het lichaam allerlei extra stoffen aan. Door deze chemische cocktail krijgen wij het bijzondere gevoel in het hoofd, de buik en de darmen.

Wat gebeurt er met je lichaam?

1. De adrenaline die vrijkomt, zorgt ervoor dat je alert wordt. Omdat het bloed aan de maag onttrekt, veroorzaakt het de kriebels in de buik (of de vlinders in de buik).

2. Verliefde mensen hebben ook extra dopamine, noradrenaline en serotonine. Deze stoffen zorgen o.a. het genotsgevoel en het wisselend gevoel van opwinding en ontspanning.

3. De vrijgekomen endorfinen geven dan weer het geluksgevoel.

Van verliefdheid naar hechting.

Maar… de verliefdheidshormonen werken verslavend. Het lichaam heeft er hoe langer hoe meer van nodig om tot hetzelfde gevoel te komen maar kan ze niet permanent blijven aanmaken. Het lichaam bouwt daarom de aanmaak na verloop van tijd af.

Bovendien verdwijnt de fantasie. Bij een onbeantwoorde liefde verdwijnt de hoop op een vereniging. Bij een beantwoorde liefde hoef je niet langer te fantaseren want je bent bij elkaar en komt de confrontatie met de realiteit. In je fantasie kon alles. Maar door samen te zijn, zie je ook de minder positieve eigenschappen, je ergert je aan het gedrag van de ander en je merkt de verschillen tussen jullie beiden op.

Het resultaat is dat de zotte onbezonnen verliefdheid, hartstocht en opwinding overgaat in gevoelens van geborgenheid en veiligheid. Je merkt op dat je bij wijze van spreken samen in de zetel voor tv oud en lelijk wil worden en de gedachte maakt je zelfs niet bang.